Varlığımızı Var Edeni Hissederek Ramazan...

Varlığımızı eğllemeye çalıştığımız şu hayat denen döngüde, sahte dünyaların
sahte hikayelerini 'mış gibi' yaparak yaşıyor, ortaya döküyoruz.
Olmayan hikayelerimizi sosyal medyanın asosyal benliğiyle ortaya seriyor,
mahrem denen insani vasfı iplemeden, ne kadar çok beğeni alırımının
cenderesinde ezilip, tuz buz olduğumuzun farkına bile varamıyoruz.
Böylesine bir sanallığın ortasında şaşkın şaşkın dolanırken, tüm ağırlığı ve
huşusuyla gelip; önce beynimize sonrası ruhumuza "Siz varsınız lakin varlığınızı
var edeni hissettiğiniz müddetçe" dercesine giren Ramazan ayının maneviyatını,
iliklerimize kadar hissedip yaşamak ise ayrı bir heyecan.
Nitekim akşam ezanını duyup duayla orucu açtığım ilk gün itibarı ile ağzımdan
dökülür " Bu ramazanda biitti darısı bir dahaki ramazanı görmeye" diye hisseden
benliğim.
Her güzel olanın çabuk bittiği savını destekliyor, ölümlü olup da ölümlü gibi
yaşayamayan insan görünümümüz.
Sıcak bir pidenin eli yakıp o güzelim kokusuna rağmen ucundan bir parça
koparamamnın verdiği manevi haz.
Yardım eline el verenin gözündeki ışıltılı inanç.
İftar vakti telaşının oluşturduğu gönül ve aile birliği.
Namaz vakitlerinin su misali akıp, oruç rehavetinin son bulduğu teravih namazının
yoğunluklu hareketliliği.
Kötü kelamın, kalp kırmanın, kul hakkı bilinciyle; eline beline diline sahip olma
iradesinin tecellisi.
Sahur atıştırmalarının uykuya eşlik eden ve sabah namazına uzanan mide
tokluğu, akabinde de manevi açlığa çare Yaradan'ın lafzı.
Geçtim ramazan bereketinin sofra ve gönüllere olan yansımasını, bu ayın
mübarekliğinde vücut bulan suç oranlarındaki bariz düşmelerin istatistiği dahi
muhteşem bir tablo olarak yansıyor, gafil yaşamımıza.
Evet bu ramazanı da yarıladık, yarım kalan yaşamların bitmemişiliğyle.
Maddiyatın hüküm süremeyeceği sulak ve bereketli Ramazan denizinin
bereketiyle.
Ne mutlu ki onu içtenliğiyle idrak edip yaşayana ve yaşatana...
İnsani varlığımızı zahmet olarak değil,

Rahmet haliyle eda ederek.
Hayırlı ramazanlarınız olsun diyorum...