DÜN-BUGÜN-YARIN

Doğa üzerine düşeni yaparken hayata dair bizlerde gereğini yapabilmeliyiz. Bu konuda yazacak, gönül dostlarımla paylaşacak fazla bir şeyim yok. İnsanlardan bir insanım...

 Toplumun bir parçasıyım. Emek, disiplin, yılmamak en az yetenek kadar önemli, önünüze çıkan ilk engelde pes etmeyin. Kendimi ne yukarılarda görürüm ne de aşağılarda bulurum. Bu itibarla aşağıdan yukarıya; yukardan aşağıya bakmam... Yediden yetmişe-herkese (iyi kötü/senden-benden-şucu - bucu demeden) ortadan bakarım. İnsanları haddinden fazla ne büyütürüm ve ne de küçültürüm. Bu itibarla benim için, sokağımızı temizleyen Ali Efendi neyse, imkân sahibi beyefendiler de odur.                                  

Yaşamın bize bahşettiği bir canım insanım, Müslümanım, Türküm diyebilmek için can hıraş çalışmaktayız.. İnsanım  diyebilmeyi hak ettim, yani insanım derken eskisi gibi artık yüzümüz kızarmıyor. Bu sebeple insanım demeyi hak ettiğimizi düşünüyorum. Sıra Müslüman’ım Türküm diyebilmeyi hak etmeye geldi.                                                                                                                              

Merhum  S. Ahmet Arvasi  hocam “Bunları herkes söyler. Nitekim de söylüyorlar... Önemli olan utanmadan-sıkılmadan-kızarmadan göğsünü gere gere, iftihar ede ede, bir insanım, bir Müslüman’ım bir Türküm diyebilmektir, marifet, demektedir.                                                                                           

İnsan!
Ne harika kelime değil mi? Tek başına da olsa ne çok mana ifade ediyor. İnsan olmak, insanca yaşamak, insanlaşmak, Allah’ın en büyük lütuflarından biridir. Çünkü insan diğer varlıkların aksine Allah’ın bütün sıfatlarının mahzarıdır. İnsan bütün isimlerin mahzarı olduğu içindir ki bütün varlığı kuşatabilir. Fakat tek tek birer ismin mahzarı olan varlıklar insanı kuşatamazlar. 

Bunun için:

Bilgisiz, sevgisiz insanlardan,
Hissiz, ilgisiz insanlardan,
İkiyüzlü, riyakâr insanlardan,
Kafası boş, gönlü fakir insanlardan,
Maddenin esiri, kulun kölesi olan insanlardan,
Vatan sevgisinden, bayrak aşkından mahrum insanlardan olmayalım!!

Hak kitabımız Kuran’ın O’nun emir ve nehiylerini, insanca yaşamanın işareti bilerek, öncelikle kendi nefsimizi bilmeye, tanımaya gayret edelim. Nefis nedir?” diye bir soruyu kendine soramayan ya da Neden doğdum ???  Neden yaşıyoruz? Nereden geldik, niçin geldim, nereye gideceğim? Bu ömür çizgisinde içimde bulunduğum insanlara, dahası bütün insanlığa karşı görevimiz nelerdir?  sorularına gönül rahatlığı içinde cevap veremeyen bir insanın, yaşıyor olmasının hiçbir kıymeti yoktur. Hayvanlar da yaşar,... 

Önemli olan düşünmeyi severek, sorulardan kaçmadan, zora talip olarak, dahası gerçek secdenin keyfiyetini  idrak ederek yaşamaktır.

İşte insana ilahi mesaj;...                                                                                                                                

Ben insanları ve cinleri bana kulluk etsinler diye yarattım. Önce    insan olalım insanı anlatalım. Taassup zindanından kendini kurtar ve Muhammedî ahlakla donan ki sana insan desinler.

Böylece insanlık beratını aldıktan sonra arkandan gelenlere Muhammedî ahlakını yaşayışınla göster. Böylece karşındakiler de senin aynanda kendi yüzlerindekini görerek utanıp temizlenmeye özenir olsunla

Dünyanın en büyük sıkıntısı,” insanın insanlığını” kaybetmiş olmasıdır. Ey ilahi emanetin hamili olan insan! Bir an evvel nefsinden kurtularak  tertemiz kütlelerin içine dal ki âlem sana imrenerek gerçeklere doğru arkandan yürüsün... 

 İnsan kalbinin ve gönlünün fethettiği gün, yeryüzü insanın cenneti olacaktır..

Unutmayalım;

Ey insan, surette en küçük bir âlemsin ama hakikatte en büyük âlem sensin
En güzel şekil olan insan şekli, arştan da üstündür, düşünceye de sığmaz.
Bu paha biçilmez şeyin değerini söylesem “ben de yanarım, duyan da yanar”.
Kulağınızı bana uzatın. Size, ne olduğunuzu teker teker söyleyeyim:
A güzelim yoldaşım, sen alelade tek bir adam değilsin ki, sen bir âlemsin, sen derin bir denizsin.
O senin muazzam varlığın yok mu? O belki yedi yüz kattır. O, dibi kıyısı bulunmayan bir denizdir. Yüzlerce âlem o denizde dalar, gark olur gider.
Akılıyla gören insan bu kadar gizli olunca gayb âlemindeki seçilmiş insan nasıl olur?
İnsan, Musa’nın asasına benzer. İsa’nın afsunu gibidir.
Bil ki bu ten elbiseye benzer. Yürü bu elbiseyi giyeni ara, elbiseye sürünüp durma.
İnsan gözden ibarettir. Geri kalanı bir deridir. Göz diye de, dostu gören göze derler.
İnsan dostu görmeyince kör olsun,
İnsan gözdür, öte yanı deriden, etten başka bir şey değildir. Gözü neyi görürse değeri o kadardır.

Saygılar,selamlar…